"İki cambaz bir ipte oynamaz."

Denendi, tecrübeyle sabit.

Önce havadan süzülerek bir ipin üzerine inilir, ipte bir cambazla karşılaşılır. Oynadığının oyun olduğu anlaşılmadan daha, adımlarına ayak uydurmaya çalışılır.

Ne zaman ki koreografilerin planlanmış olduğunu anlarsın, o zaman balonun patlar.

Bir oyun kalır ortada, iki de oynayan.

Gidersin.

Öyle gürültüsüz, patırtısız, özür dilemeden ve de beklemeden; yüreğinde, bir muz kabuğuna basıp da düşmekten son anda kurtulmuşsun gibi ince bir korku ve kurtulmuş olmana duyduğun derin minnet duygusu vardır aynı anda.

Gülsen, samimiyetsiz;

Ağlasan, ne gerek var şimdi.

Geride kalan cambazın tam olarak ne kadar geride kaldığıyla dahi ilgilenmeden, arkanı döndüğün gibi gidersin.

İlk birkaç adım ağır gelir, sonra yürüdükçe hafiflersin.

Kimsenin ipine de ihtiyacın kalmamıştır artık,

Zaten ip neymiş, sen kendi yollarına güller dökersin.