Telaşım yokluğundan hep
Döndüm sağımı solumu
Gözledim gecenin yolunu
Yine yoksun iki gözümün çiçeği.
Hiç acımadan nasıl çarptın kapımı?
Uzun uzun veda etti bıraktığın anılar
Senin için, vazgeçtim senden
Zor gelir, ağır gelir kalbime yükü
Yanarım da sana belli etmem,
Sessizce beklerim küle dönmeyi.
Sen hangi evin penceresindesin bilmem
Benim evimin duvarları soğudu beklemekten.
Manzaramda hep kurumuş beyaz güller,
Ayrılığı getirdiği günden beri, orada usulca gömülmeyi bekler.
Eridi yanına koyduğum mumlarım,
Şimdi karanlık dört bir yanım
Koskoca denizin ortasında,
Terk edilmiş bir deniz feneri yalnızlığım.
Akan yaşlarımı gizler, belli etmez bu çaresizliğim
Tutsan elinde kalır, artık uçmaz kuşlarım.
Telaşım gittiğinden hep;
Girdiysen başka kalplere
Bak pencerenden gökyüzüne
Belki yıldızım oradan parlar yüzüne.
