hiç sevilmemiş nevbahar gibiydi o da,
yüreği aşkla çarpan, fakat kimsenin yüreğine dokunmasına izin vermeyen.
bu devirde zaman iki günlük sevgilerle ayakta değil mi Nevbahar?
ortadan sıktığın yüreğimi katlama ikiye daha fazla,
unutuyorum artık yaşattığın anıları,
elimden kayıp düştü şimdi söylediğin sevgilerin.
Yurdumdan edilmedim senin tarafından.
yorgunluğumu geçirecek bir güç var mı bilmem,
ben hastalığa bağımlı, mâra'yı güç bilen.
bu kadar acıya dayanamazdım çığlıkları atarken,
acıya bağımlı kalmam çok değil artık gözümde.
aks-ı sâdâ demiştim değil mi...
aks-ı sâdâlar yok artık, sildim.
unuttum uzay! seni unuttuysam her şeye,
devam edebilirim biliyor musun?
bu şiiri sana da yazmadım,
kalbimdeki prangayı da söküp attım şimdi,
nedensiz haykırışları duyma,
hüznün dalgaları, ellerin ve üşütmeler.
Tanrı'm, ben bu kadar acıya nasıl karşı geldim?
dayanacak gücü sen mi verdin bana?
