sessizlik deryasında çırpınıyor
kendini geçmişinde yitirmiş can.
derin pişmanlıklara batıp, çıkıyor
sonra şiir olup yüzüyor zaman.
güz çığlığıyla anlam buluyor kış
döküyor göz yaşını masalında ağaç.
periler sarkıyor dallardan, ıslanmış
dilek ağacında dua ediyor sarkaç.
her gün gidilen aynılar yoludur ölüm
farklı şeyleri solumak ister nefes.
sıradanlıklar taşıdığın cana zulüm
insan isterse ancak açılır bu kafes.
yuvasını yitirmiş bir kuş uçar göğe
konar maviye sevdalanmış yıldızlara.
pusuya yatmış avcı, saklanır günlere
kovalar düşleri takvim yapraklarında.
geldi ikinci evini alan sokak kedisi
sormadan kuruldu kralın tahtına.
kırk dalkavukla izledi kendi filmini
son verdi sessiz şairin krallığına.
✔ Küsuratsız Pi
