Hep inandığımız şeyler olmaz hayatta.
Bazen o çıkışların bir inişi, bazen de o inişlerin bir çıkışı olur elbet.
Biz kalktık sanırız, aslında hayat düştüğümüzü görmek için diker bizi ayağa.
Biz düştük sanırız, bir umut daha el uzatır kanayan yaralarımıza.
Hayat, sanmaktan ibarettir. İnsan fânidir,
tutunabileceği her dala inanır. Bütün bu inanmışlığın içinde koskoca bir boşluk vardır hep.
Çeker bizi içine usulca. Hayat tanır bizi.
Bizi dizlerimizin üstüne düşürecek şeyleri hep bir kenara yazar.
Dedim ya, insan fânidir; inandığı şeylere gözü gibi, gönlü gibi inanır.
