Yaşamak,zamanı toplamaktır...

Biriken şey nasıl olur da azalır....

Çokken az,

Varken yok olmak gibi...

İnsan içindeki şarkılarla yaşarmış

İnanmak ve iman etmekle anlam kazanır

Sevmekle farklı olmayı başarırmış...

Ben bir iç deniz'dim,

Kendine doğru akan bir deniz,

Her yola çıktığımda vadilerde kesildi yolum...

Ben gizli gizli sevmeyi Ebu Talib'den öğrendim...

Söyleyemedim ama sevdim...

Nedendir bilmem,

Her Volkan Konak şarkısıyla içimde bir yeniçeri ayaklanması başlıyordu...

Her isyan yeni bir sürgüne neden oluyordu...

Kendi içinden sürülmek...

Başka kentler,

Kasabalar,

Farklı yüzler,

Farklı ifadeler,

Her şey tamam sen eksik...

Bir ağaç gibiydim yapayanlız,

Dertli,

Sevdalı

Bir ağaç gibi,

Farklı iklimlerde tutunmaya çalışan...

Bir ağaç gibiydim...

Köklerim sana koşuyor,

Dallarımda sonbahar...

Aynı şehri paylaşmak,

Aynı şehir dedim de her haritaya baktığımda nefes aldığım şehrin,

Gülüşünü ilk tadan şehre ne kadar uzak olduğunu düşünürdüm...

Biz gibi çok uzak derdim...

Biz ve çok uzak kelimeleri bir araya gelmesinden nefret ederdim...

Sana gelen yollar patikaydı

Pencerende şiraze

Kalbinde şerh vardı...

Benim tarafımda

Sosyal değerler

Kutsal kitaplar

Çıkmaz sokaklar

Bir yanım da sen vardın...

Yoruldum ben,

Bu ikilemden

Tezattan

Mecazdan...

Soğuk harflerden mantıklı cümleler yazdım kendime

Her gece veda ettim sana

Her sabah mağlup bir kumandan hüznü

Ayaklarımda pranga

Ellerim de kelepçe...

Bitiremedim bir türlü

Tutsaklığımı,

Mahkumluğumu

Köleliğimi...

Ellerimi açtım rabbime

Bir muştu özlemi içinde

"İnşirah" bekledim...

Sonra,

Karar verdim

İlah-i anlamlar yükledim aşka

Vebalini boynuna astim.