İntiharı Düşlüyordum

İntiharı düşlüyordum dalmışım

Kelimeler fırlıyor göğsümden

Kimisi hızlı kimisi savruk kimisi usulcak

İntihar sanki elimde bir oyuncak

Hayata bağlamaya çalışmıyorum kimseyi

Hiçbir şey kalmadı yeri doldurulacak

Zaten sessizce intihar etmek değil midir

Sigara içip alkolden birkaç yudum almak

İntiharı düşlüyordum dalmışım

Belli belirsiz sanrılar gibi artık yaşamak

Olsa da anlamı hayatın benim için

İntihar bir yerlerde duran bir kaçamak

Esas yürek isteyen şudur

Bu kadar insanın içinde ağlamak

İçime ağladığım okunabilir suratımdan

İnsanlara ağlıyorum ki bundan gocunmam

İntiharı düşlüyordum dalmışım

Düğüm oluyor boğazım zaman zaman

Yutkunamıyorum tadı yok hiçbir şeyin

Keşke dört sene akıp geçse zamandan

Anlaşamamaya çok müsait toplum

İyi de bu değil midir kolay olan?

İntihardan daha kolay kanımca

Tartışıp ayrılmak bir yerden anlaşamadan

İntiharı düşlüyordum dalmışım

Ufaktan ufaktan geliyor akşam

Rüzgarın serin esintisi beni ayık tutuyor

Hayvanlara insan gibi davranamazsınız

Zaten insan bile bağırmaktan anlamıyor

Ağaçlar hazırlanıyor sonbahara

Neden sonbahar demişler mevsimin adına

Hiç umut yok mudur çıkmak için ilkbahara

İntiharı düşlüyordum dalmışım

Bedenim iyiden iyiye uyuşuyor bu parkta

Salıncaklar boş, banklarda içenler bile yok

Hoş, zaten kimsenin durmaya vakti yok

Herkes birer yaşayan ölü

Bunu tek fark eden ben olamam

Bu kadar insan ölüyken bana kızamazsınız

İntiharı düşlediğim için

İntiharı düşlüyordum dalmışım

Beni uyandırın daha yaşanacak zaman var