Az önce Nurullah Genç 'den "İntizar" okudum bitirdiğimde düşündüğüm şeyler nefsim ve gelecekteki eşimin nasıl olması gerektiğiydi.
Mantığım ve kalbimin savaşı ya da nefsim ve maneviyatımın savaşı mı demeliyim?
İnsana duyulan özlemler Rabbinle arana giriyorsa bu özlem hayatımda olmamalı diyorum.
Ellerinden cennet kapısı beklediğim haram sevdadan nasip bekleyişimin kalbime verdiği sıkıntıyı anlatmak dilimi ve dualarımı gün geçtikçe yoruyor ve daraltıyor.
Nasibe yön verenin dualar olduğunu söylüyorum hep kendime ama nefsimi susturmayarak ettiğim dualar kabul olur mu bilmiyorum da?
Gördüğüm kişi beklediğimle aynı değil acaba neden kesişti böylesine bir haramla yolumuz birbirimizin hidayeti olur muyuz?
