İçimizin terazisi şaşmış besbelli. Kendi doğrularımızın esiri, kendi gördüklerimizin gerçekliği ele geçirmiş zihnimizi. Canımıza kederi değmeyen hiçbir olayı sahiplenmiyoruz artık. Oysa herkes de şikayetçi bu gidişattan. Kimse memnun bile değil ama herkesin yanlışlığı bu doğrultuda.
Sıfırlanan inançlara bir de güvensizlik eklendi. Bir insana güzel demek ya da bir beğeniyi kişisiyle paylaşmak yanlış anlaşılmalar yumağı oldu adeta. Dürüstlüğe bu kadar hasretiz ve dürüstlüğü bir bu kadar es geçiyoruz. İpin ucu nerede kaçtı? Bilen, bulan anlatsın bunu tüm insanlığa.
