İnsanlara içimdeki çığlıkları göstermeden yaşamaya devam ediyordum. Bazen ani duygu durum değişiklikleri olsada idare edebiliyordum. Taki bugün gücümün tükendiğini farkediyorum. Bağırarak iyi değilim demek istiyorum. Ama nerden nasıl başlanır ki... Aslında size yalan söyledim, iyileşemedim sizin gibi dimdik ayakta değilim demek çok isterdim. Beni ne engelliyor neden yüzleşemiyorum bilmiyorum. Bildiğim tek şey iyi değilim. Hiç tanımadığım bir insanla konuşmak daha kolay geliyor. Durup bakıyorum herşeye ilerleyemiyorum. Herkes bir koşuşturmacada . İçimdeki çocuk hiç büyümüyor ve çok huysuz. Onu sakinleştiremiyorum. Uyursak geçer dönemlerini çoktan gelmişiz anlıyorum. Anlamak beni çok yoruyor, yorgunum.
