Dünyadan kopuş
Rüyaya uçuştu bendeki
Uçtuğum yerde yüreğim çiçeklenecekti
Rüya uzadı yol uzadı
İkisi de bitmeyince ruhumu korku sardı
-Seni gördüğümde açacak olan çiçekler
sana dokunduğumda solarsa?-
Buraya kadar nasıl geldiğimi bilmeden
Uçamaya devam ettim korkuyla
Neyin kaygısıydı bu vücudumu titreten
ne rüzgar ne yağmur ne kar ne fırtına
ne güneşin yakıcılığı
ne de dünyanın uzaklığıydı beni yenik düşüren
Bilinmez bir korkuya yenildim
Varma isteğimi alt eden bir
kemirgene hevesimi verdim
Ruhumu saran şimdi gün yüzüne çıktı
Artık bedenimde bir işkence hırkası
Hem uçmama engel hem kavuşmama
Ama bırakmıyor beni inatla
Uçuş bitti yere çakıldım çoktan
Nasıl kurtulacağım bu hırkadan
Hırka gitmedikçe ben sustum
Sustukça rüyadan koptum
Bir butimar yanaştı gözyaşlarımın gölüne
Bir yudum içti korku içinde
Oysa bu suydu onun her şeyi
Kana kana içmesi gerekirdi
İki korkak göz göze geldik
Ve sustuğumuz yerden çiçeklendik
Anladım sonunda
Dünyanın ta kendisiydi bu rüya
Hırka işkence değil kurtuluştu bana
