Hayata dair çok güzel cümleler geçiyor.
Oblomova gelince.. Ah Oblomov ah! tembelliğin kitabı..

Sizler için bir kaç alıntı cümlecik bırakıyorum. Okumak isteyenlere, keyifli okumalar dilerim <3

Artık o kadar zor geliyor ki bu, belki de insan her şeyi içine atmaktan boğuluyor zamanla.. Artık kamaramda duramıyorum o.. o tabutun içinde... Artık yapamıyorum... Öte yandan insanlara da katlanamıyorum, çünkü bütün gün gülüyorlar..
~
Bir kadın gerçek aşkı bir kez duyabilir.
Aşk bir ruh kangreni, o kadar çabuk ilerliyor ki. Daha şimdiden ne hallerdeyim. Zamanı saatlerle, dakikalarla değil, güneşin doğup batmasıyla değil, sizinle ölçüyorum: "onu gördüm, görmedim, göreceğim, görmeyeceğim, gelmeyecek..."

Bir varoluş trajedisi olan Oblomovluk, bilinçli bir tembellik, atalet halidir. Bir uyuşukluk değil, aksine fazla uyanıklık, her şeyin farkında olma, bir adım ötesini görme halidir. Ancak tüm bu farkındalık dolayısıyla sonunu gördüğü yolda ilerlemek istememenin getirdiği bir tükenmişlik ve kendini gerçekleştirememedir. Sosyal yaşamdan kopuş, topluma uyum sağlayamama, bilinçli bir vazgeçiştir. Ölüme eş bir uyuşukluk hali; bir başka deyişle yaşarken ölmektir.