zaman uzadıkça karanlıklar kolay aydınlanır oldu gözümde. küçükken korktuğum çatı arası artık hiç de korkunç değil. hatta gitmek istemiyorum buradan. o tablodaki gibi saatler uzasın, erisin, bükülsün istiyorum. tahammüllerim kolaylaşıyor ışıksızlıkta, görmemek delirtmiyor beni artık.
belirsizlikler olmayan değil, olandır bundan sonra. yok değil, var. hiç değil, hep.
kayboluşlarım yönümmüş meğer. ve benmişim inkârlarım. sevgilerim de nefretlerime saklanmış. günde değil gecede yaşamak varmış.
en çok kaçtığımmışım ben. en çok gittiğimse yoktanmış. gerçek hep yanı başımda duranmış, hayallerle yaşanmazmış ama hayaller an'a sığarmış. an'sa ben ne kadar istersem o kadarmış.
H. Nihan
2021-06-09T09:06:00+03:00Ritmi olan düz yazıları çok daha büyük bir keyifle okuyorum, bu da öyle oldu. Umarım daha çok ve daha uzun yazarsınız. :) Elinize sağlık.
Yasemin Çargıt
2021-06-08T11:47:55+03:00Koca bir carpe diem paragrafı olmuş, biraz daha okumak isterdim. İyi yerlere dokunduğunuz vakit kaleminizi çekmişsiniz. Elinize sağlık.