Defolu geldim dünyaya ya da anlaşılmayacak kadar derinim kendi içimde. Aynı cümleleri kuruyoruz ama her nedense farklı şeyler konuşuyor gibiyiz. Karşıma dikilen her engeli aşıyorum, vücuduma değen her duvara bir parçamı bırakarak. Nefes alıp veriyorum yapmak zorunda olduğum için, bazen nikotin alıp veriyorum, değişiklik önemlidir değil mi? Derin derin nefes alıp veriyorum sakinleşmek için, sözlerimi sivrilttiğim zaman saygısız oluyorum çünkü. Yumuşak yaklaştığın zaman herkes seni sever ama insanlar genelde batması gereken şeyleri hak ediyor bence. Çabuk parlayıp uzun süre sönmüyorum. Ateşten geçiriyorum bütün vücudumu, dokunan herkese bir parça acı bırakıyorum. Kurşunlanıyorum her gecesi yedi günün, temas eden her mermiye zihnimde açık bir yara bırakıyorum.
