Ne zaman Tanrı'nın gövdesinden

bir ışık haresi sezinlesem

yürüdüm koşar adım

yürüdüm de çıkmaz sokak

sanıyorum, sanrılarım sonsuz bir ölüm


Ne zaman aya uzansa kollarım

alıp ay-dınlığını sesine katsam

yürüdüm koşar adım

yürüdüm de çıkmaz sebat

sanıyorum yokluğun, varlığımın soykırımı


Ne zaman bir ceviz,

kabuklarından kırılıp toz olsa

içine gömülür savaşçı beyni

dönüşür sana

Tanrı'nın da elleri seninki gibi mi?