Vazgeçmek ne mümkün senden
Ekmek kadar soluk kadarsın
Öyle ki suskunluğun gölgesinde
Âmânın gördüğü son manzarasın
Umut etmemek ne mümkün senden
Çölün ortasında bir uzak vahasın
Yozlaşmış bir yokluk devrinde
Bir babanın cebindeki son parasın
Görmemek ne mümkün seni
Sen koca bir hayal kadarsın
Fırtınaya tutulan bir gemide
Fark edilebilen tek limansın
