ben, keşkeler diyarının umutsuz vakası

sen, gözyaşlarımın sığındığı hayat vadeden adası,

bana çok uzak kalınca beyaz kağıtlarım olsan,

bazen uzak kalınca da konuştuğum duvarlar olsan, onlar gibi anlasan.


hayat bitmek bilmeyen umut dilenme treni,

sen, sonu bilinmeyen bu yolun hayali limanı

gitmek benim hastalığım ilan etsen de beni bir deli

beni terk et sevmem sevmeyi seni değil, isterim bu dünyada yaşamanı.


ah bu ne kaçış... Bu ne seviş,

sükuneti hak eden ikinci kişiyim

benim yok ettiğim hayatımda en temiz geçmişim,

birincisi zaten sensin


sevilme ihtimalimi sildim biliyorum beraberinde senin de hislerini sildim.

ben tutamadığım sözlerin derinlerinde boğuldum.

eh be sevgilim... Dargınım sana da çok şiirlendim

sevgi hissini sevdiren adam bana kendimi yani seni geri ver.