Biraz da olsa mutluluk ayırıyorum senden,
Bana gösteremediğin mutlulukları,
Belki başka bir zaman hatırlarım deyip
Ayıklıyorum yaşanırken an seninle,
Belki kalmaz demiyor kalbim sonraya,
Ama o kadar az ki mutluluklarımız seninle,
İnsan zamanla bitecek diye korkuyor her an.
Biraz gülumseme dökersen âna eğer,
Hemen kaldırıyorum aklımın çatı katına,
Tozlu tahtaları kirleneceğini düşünmeden ellerimin,
Büyük çabayla temizliyorum,
Gülüşlerin zamanın tozuna yenilmesin diye.
Ellerini sımsıkı tutuyorum ki,
Tenime hatırlatsın zihnim,
Her boş kaldıklarında nasıl hissettiysem o gün.
Gözlerine daha uzun bakıyorum,
Aklından geçenleri inan ki okumak değil amacım,
Duygu durumlarını hiç de tınlamıyorum o anlarda,
Biraz belki benzer gözlerim gözlerine,
Aynaya baktığımda görmek istersem tekrar,
Tekrar tekrar bakarım kendi gözlerime.
Saçlarını okşarken çok narin dokunuşlarla gezdiriyorum elimi,
Çünkü tam bir dokunuş her zaman basitleştirir hissiyatı,
Ama dokunmak ve dokunmamak arasında,
Sadece senin saçlarınla olan bir hatıra,
Hep ellerim saçlarında gezecek ömür boyu.
Sevmek eylemini bir sıfat gibi kullanmak yakışmadı sana hiçbir zaman,
Sevmekle, düşünmek beni yorsa da
Bilfiil hayatımda yer aldılar.
Hep aslına göre yaşadım,
Yalansız...
