Seni özlüyorum arsızca
Kendime düşman olmuşçasına
Söylesem, bilseler
Bilseler içimdeki özlemi
Her şeye rağmen olan bu duygu selini
Boğulsam elini uzatmaz hiç kimse
Ben bile
İçimdeki senle
Bir yanım özlerken
Nefret dolu öbür yanım
Anarken adını, ağzımda nefretim
Kalbimde hiç değişmeyen yerin
Kendimle tüm kavgam
Tüm çırpınışlarım kendimle
Bakışlarım sana benzeyen yüzlere
Arayışlarım senin olduğun yerlere
Yol boyunca her adımım sana varacakmış gibi
Seni seven beni kabul edemiyorum
Kendini kabul edememek nedir bilir misin?
İtirazım da kendime isteklerim de,
Dostum da benim düşmanım da,
Beni kendimle böyle savaştıran sen
Bu dizelerden haberin bile olmayacak
Senin için yazdığımı hiç bilmeyeceksin
Hiç okumayacaksın
Hiç barıştırmayacaksın beni kendimle
Bir kaldırım taşının bile seni hatırlattığını bilmeyeceksin
Sildiğim fotoğraflarına bakmayı özlediğimi
Sen hiçbir şey bilmeyeceksin
Sevmeyi bilmediğin gibi
Ve hiç sevilmeyeceksin
Bendeki kadar uçsuz bucaksız...
