İnsan büyüdüğünde anlarmış tutsak olduğunu,
Tutsak olduğunu anlayınca büyürmüş meğersem.
Dünya hapishanesi, ne dört duvarla çevrili ne bir tel
İnsan denen mahluka muhatap, ne gerek sedd-i târ.*
Tesadüfen doğup mecburen mi yaşıyoruz yoksa
Bu zindanın kör karanlığına, ancak kapkara bir tesadüfün attığını mı hayal ediyoruz?
Hadi! tutunalım hayata yaşamı yaşatalım
Gayretle mi? silinip gidecek bir mezar taşı, kıymet bilmez müsveddeler için
İpe mi tutunalım? Hani? Nerede? Göremiyorum!
Kara gecenin kör kuyusunda ki kömürleşmiş ipi
İnsan işte hala bir ipi var zannedecek kadar ümitli
Umut, belki de yürüme tâkatini veren şey miydi yoksa?
Gözüne bir perde, yürü emrini verip kuyuya sürükleyen...
Arayışlar bitti gelsin artık serzeniş
Hayat, ümit ve bekleyiş hepsi birer nîş!**
*Karanlık set, tepe
**Zehir
