Yığın bi bulantının pençe pençe sıkıştırdığı Türk Genci!
Unutma ve Affetme!
Uğradığın ve sana dayatılan her türlü şiddetin
Kor ateşle yakıp kavurduğu ocakların
7 ceddine her tenhada gözlerine hüküm verdiği bu kuvvet
Bir gün son bulacak.
Sen ki semada, omuzlar üstünde yükselmek için itaat edeceğin
Her fikre, şahsi emellerin kaidesi olarak değil,
Vatani hürriyetin bölünmez bir parçası olarak
Son şehadetini vermeye ebediyetle yükümlüsün. Unutma!
Seni, toprağını, tarihini, atanı
Çağının zevk ve zerafet ihtimallerine mal ederek,
Alevden kamçısıyla her fırsatı hak sayan
Tenin açlığıyla ruhun arzusuyla hakikati unutturan
Sana lisanını,
yar’ine imanını
Gözlerine geceyi,
geceye ki sabahını
Bütününe parçanı,
kitab’a mazini
Kelamına haysiyeti,
irfanına vicdanını
Cihanının felaketini yok sayan
Medeniyet adı altında Şark’ın ve Garb’ın mukavemetine seyre dalan bu iradesiz süreçte seni yalnız milli benliğinin idrakı kurtaracaktır, istikbalini ve payidarlığını elinden alan hiçbir zihni unutmamak vatani görevindir. Affetme!
