Ne kadar zavallı varlıklarız!
Güçlü durmak için kendi içinde duvarlar ören,
Özünde savunmasız, yalnızlıktan korkan,
Etrafındaki olaylara ses çıkarmayan,
Kocaman bir kan gölünün içinde uyuyan
Aciz insanlarız!
Bu gölde kimilerimiz çırpınarak savaşır.
Kimilerimiz de öylece durur ve bekler.
Göl, onu yutsun diye bekler.
Yaşamayı bilmez böyleleri.
Görevini yerine getirip en derinlerine saklar onları göl.
Geriye kalanlar yorulmadan, keşke diye diye uğraşır.
Lakin, zamanla onlarda yutulup saklanılacaktır en derinlere.
İnsanoğlu çabuk alışır sürece.
Ve de alışmak benliği kaybetmenin
En kolay ve en güzel yoludur!
21/11/2017
