Doğduktan sonra omzumdaki kanatlar pırıl pırıldı herhalde. Hatırlayabilseydim keşke o zamanlarımı. Bir yerlere, bir şeylere, birilerine bağlı olmadan özgürce uçabildiğim o zamanları keşke unutmuş olmasaydım. Çünkü ben şimdi bilmiyorum, özgürlük ne? Bana verilen tonla yargı var. Önü var, arkası var. Yanlışı var, doğrusu nadir. İnandıklarımın tümünden azı asıldır, gerisi zan. Zannın çoğu kötü, o halde iyi miyim?
Bana sunulan gerçek, ardından yalanıyla geliyor. Tam işte bu diyorum, o da yanlış çıkıyor. Doğrunun doğruluğu tartışıldıkça doğru olma ihtimali yok oluyor. Varsın doğru olsun ancak bir kez kara çalındı üzerine. Ben nasıl devam edeyim bu karayla?
Mümkün değil herhalde tek başına uçmak. Çünkü sürü var reddedemeyeceğin. Alıp başını gitsen bırakmazlar. Doğrularıyla beraber gelirler arkandan. Yargılar peşini bırakmaz.
Kanatlarını koparıp atarsan belki şansın olur.
