1- İnsan en çok gölgesine benzer


Eskiler vahye dayanır bir rahatlıkla yaşar

Kuşların rabbine dayanırdı

İnanmak işte

sonsuza kadar uzanan bir duvar

Dedem kurbanın serisiyle namaz kılarken

Bütün bunları unutmamak için

Bir kış günü kediler geldi

Kediler uzandılar sobanın altında

Çünkü en çok kediler inanır

Boyuna abdest alırlardı

O zaman kitonyen doğaları yoktu

Ben bilmiyordum o halde yoktular

Şimdileri de bilmiyorum

O zamanlar şimdiler de yoktular


Şimdiler yatağının yanı başında

bir urganla bekleyişi büyütür

Sabah onlara görünmez bir sicim bağlanır yukarıdan

Sabah iştir

sabah güçtür

Zihinde sonlanmayan gecelerden sonra



2- Vitrin bedenleri


Sahnede olmazsak hiç var olmamış kabul ediliriz

Her şey Metin olacak ama Metin değiliz

Persona yoksa o zaman biz kimiz

Kimi hırçın bir kinle

Kötüye meyilli bir okşamaya akarken