Gökyüzüne yalnız bakarım geceleri,
Yıldızlarla konuşurum, sessizce.
Gözlerimde bir hüzün, yüreğimde ağırlık,
Gecelerde kaybolan bir ruh gibiyim.
Sessiz sokaklar, karanlık köşeler,
Gecenin içinde kaybolmuş düşler.
Gönlümde yankılanan eski şarkılar,
Acının notalarıyla dolu gecelerde.
Gökyüzüne sorarım, yıldızlara yakarırım,
Neden bu kadar ağırdır geceler bana?
Düşüncelerimde kaybolan bir labirent,
Karanlığın içinde yankılanan çaresiz çığlıklar.
Belki de geceler, içimdeki karanlığı yansıtır,
Fazla düşünmekten yorulan bir ruhun hikayesi.
Gözlerimdeki yaşlar, yıldızlara düşen damlalar,
Acı çeken bir kalbin, gecelerdeki serenadı.
Gecelerin sessizliğinde kaybolan umutlar,
Birer birer düşer yıldızlardan aşağı.
Belki de acılarımız, geceye bir armağandır,
Gökyüzü, sessizce dinler bu içsel feryadı.
