İşte yine incelikler peşinde.İnce eleyip sık dokunduğu sanılıyor.Herkes yüreğinin güzel olduğunu söylüyor,kalbinin temiz olduğuna inanıyor.Oysa hevesi kalmadığından bu hâlde.Kaybettiğinden.Kaybetmek hırslardan azade kılıyor insanı.Kaybettikçe farkına varıyor insan,uğruna mücadele edilen her şeyin lüzumsuzluğunu.Gün günden beliriyor fotoğraf,aydınlanıyor zifiri.Oysa karanlığa alışmış gözlerin.Şimdi gözlerini kısarak bakıyorsun hayata.Ürkeksin,yanmasın istiyorsun tekrar canın.Korkuyorsun her yenilikten,sabah işe gitmeye kalkıştığın güzergahın değişmesinden korkuyorsun,karşı kaldırımdan,ara sokaktan.Yaşamak,tuzsuz bir yemek tadında,günlerin tadı yok,doyumuna varmak imkansız.Bir gürültülü yaşamağa gidiyor dünya,boşalan bir deniz gibi.
