Gözyaşlarım nehirler gibi akıyor yanağımdan,
Karanlık gecelerde kaybolan yıldızlar gibi kayboluyor umutlarım.
Sonsuz bir çaresizlik içindeyim,
Karanlığımda kaybolmuşluğumu hissediyorum.
Siz karanlıkla beslenen yaratıklarsınız,
Yalnızca acı ve ızdırap getirirsiniz.
Ama ben inanıyorum ki, güneş doğacak bir gün,
Ve sizin karanlığınız yok olacak.
Siz çamurlu ayaklarınızla dolaşırsınız,
Ama benim ayaklarım toprağa dokunur,
Ve doğanın güzelliğini hissederim.
Siz kibirli sanrılarınızda yükselirsiniz,
Ama ben şiirin gücüyle kanatlanırım,
Ve özgürlüğü bulurum.
Siz paslı raylarınızda sürünürsünüz,
Ama benim kanatlarım var,
Ve uçarım özgürlüğe doğru.
Siz susuz kalmış tavuklar gibisiniz,
Ama ben güvercinin özgürlüğünü taşırım kalbimde,
Ve kanatlanırım sonsuzluğa doğru.
Siz karanlıkta kaybolan trenler gibisiniz,
Ama ben yıldızların ışığında yol alırım,
Ve ışığımı yeryüzüne saçarım
