gözlerimin gördüğü karanlıktan çıkardı
aldı beni
tuttu ellerimi
başladı yağmur
yavaşça yağdı
birden hızlandı
fırtına başladı
gök gürledi
fark ettim
o günü
o geceyi
beni gözlerimin gördüğü karanlıktan çıkarmamış
onun içine girmiş
bunu bilmiş
susmuş
aslında yağmur o karanlıkta yağıyormuş
bunu da biliyormuş
ve yine susmuş
katlanmış
yağmura
fırtınaya
göğün gürültüsüne
sadece susup elimi tutmuş
beni olduğum yerden çıkarmayıp
usulca yanıma sokulmuş
ben her hatırladıkça
o günü
o geceyi
daha net anlıyorum
yağmur diniyor
güneş açıyor
gök gürlemiyor artık
ben hatırladıkça
yağmurdan eser kalmıyor
bulutlar aralanıyor
ardında güneş
daha da parlıyor
ben düşündükçe
o günü
o geceyi
güneşin ışığı yüzüme vuruyor daha net
açıyorum kapadığım gözlerimi
ellerini daha sıkı tutuyorum
çünkü biliyorum olmak istediğim yerde değilim
olmam gereken yerdeyim
