Kardan bir kelebek var yüreğimde...
Oysa kışın çiçek olmaz, olsa da yaşayamaz.
Yazı çıkaramaz erir, erimese bile ömrü uzun değil.
Kardan bir kelebek var yüreğimde,
Erimesin diye kalbim komple buz,
Yaşasın diye her yer bahar kalbimde.
Kardan bir kelebek var yüreğimde,
Her kanat çırpmasında; tufanlar kopuyor içimde,
tsunami oluyor damarlarımda, kan beynime sıçrıyor.
Bir ara bir çiçeğe konuyor, dizginliyorum bedenimi.
Güzelliği sarhoş eder bir alkoliği,
Sebep olur, sebepsiz içmelere.
Kardan bir kelebek var yüreğimde...
Öyle korkuyorum ki ölecek diye, ömrünün uzaması için ömrümden veriyorum,
Etkilenmesin diye acılarımdan, yer açıyorum, kulak tıkıyorum,
gizliyorum onları, sırf yüreğimde rahat etsin diye.
Öyle ürkektir ki yüreğim, dokunsan âh eder
Ama sırf o ürkmesin diye, derdin makberlisini yeniyorum.
Bir onu yenemiyorum, aksine yaşatıyorum...
Kardan bir kelebek var yüreğimde,
Her satıra yüzünü çizdiğim ama yalnızca benim gördüğüm, kördüğüm olduğum.
Yalan söyleyen papatyaların tüm yapraklarını yoldum,
Hiçten çok olduğum gün, "çok yoktan yere yaşamış." diyecekler ama olsun,
Yine de, kardan bir kelebek var yüreğimde!
