Sessizce yanaştı o gece gemisi almaya yolcusunu...
Gözlerim, ölüm uykusunda
Gözlerim kör..
Usulca aldı onu benden...
Aynı havayı soluduğum yerden
Her şeyi paylaştığım can parçam, aynı havayı solumayı bıraktı benle
O gece...
Toprağımın üzerine düşüyorken fırtına yağmurunun iri,soğuk,yeri parçalayan o ilk damlaları
Ben...
Ölüm uykusunda..
Bir devrini kapatıyordu ömrüm
Ben değildim farkında...
Gözlerim ölüm uykusunda
Kalbim atarken...
O, vazgeçti bu dünyadan...
.....
.....
Bu gece herkes kendi köşesinde...
Bu gece kalp perişan...
Kimse kimseyi teselli edemez istese de...
Kimsenin eli kimseye derman olamaz olmaz...
Kalp onulmaz yara ile kanar
Kalp çaresiz
Denizi fırtına, denizi sessizzzzz
karanlık...
Göğü şimşeklerle yırtılmış
Buz gibi bir hava taaaa en derini çatlatır
Yüreğim , çaresizim perişanım benim...
Kim teselli edebilir ki beni...
Kardeşim...
Kanım...
Canım...
Arkadaşım ...
Yoldaşım ...
Sırdaşım ...
Meslektaşım..
Duygudaşım..
Bendesin,
Sendeyim...
