Ne oldu şimdi? Ben istedim bitmesini, görüşmemeyi. Öyleyse neden bu içimdeki huzursuzluk, özlem ve tarifte zorlandığım kocaman bir vazgeçiş yorgunluğu. İletişim miydi kesilen yoksa bağ mı? İnsan soyadını bile bilmediği birine böylesine bağlanır mı? Her söylediğinin doğruluğunu sorgulamadan kabulleniş peki... Günümü merak eden, düştüğümde yaramı gösterdiğim, aç mısın diye soranım olmayacak diye mi bütün bu ruh halim. Yoksa orda olduğunu bilmenin kıymetini fark etmem mi? Eksiklik hissediyorum şimdi. Dayanamadım yazdım. Haklı sebeplerim var. Elbette ki hâl hatır sormalıyız birbirimize. Cevabını umutla beklerken her an yazdıklarımı silebilme ihtimalimi sorguluyorum. Karmakarışığım.