K ör gecenin, aydınlık sabahın
A kıl almaz ihtişamı ayın ve güneşin
S abır taşımın çatlaklarından sızan sabırsızlığım
V e akılsızlığım, ne geceye ait bir ben var artık benden ne de gündüze
E ritse bu şakırdayan yağmur tüm bu belirsizlikleri, kini ve öfkeyi
T anrı, kapanan kapının ardından bir el uzatsa bana ve duysa sakinliğimin gösterişsiz feryatlarını!
