Gün batımıyla çöker ruhuma, katran karası matem.

Kaybın tarifi zor, titremekte elim, titremekte kalem.


Çakılı beynime ömrüm gibi, tanrıça güzelliğinde, puttur!

Yolumuz çatallaştı, ah ömrüm, gamlı bir türkü tuttur...


Gitti ne yazık, dönmez, dönmez çünkü ruhum görülmez.

Ruh ki duvardır aşkta, duvarın yıkıldığını bilmez.


Bir cilvesi hayatın, gelir geçer ömrümden türlü insan,

Hepsinde izin var, hepsinde aklımdan dökülen hatıran.


Bu vaziyet nedir, aratır bana ağladığım günü,

Baharı andıran, geçmesin diye yutmadığım düğümü.


Umut hep var, uğramaz fakat bana, neden biliyorum,

Elime konan ürkek bir kelebeği korkuttum sanıyorum.


Sorma kari, yolum da yüküm de sarpa sardı hepten,

Girdiğim gibi çıkamaz oldum, bildim, girdiğim yürekten.