Kendini arayan adam,

Dolaşır Dünyaistan’ın 

Pis, kalabalık

Ve acımasız sokaklarını.

Kara sokağın köşebaşında 

Başlayan yağmur 

Deler kaldırımları sessizliğiyle.

Adam sessizlikte kendini arar.

Kaldırımların yağmura hasretini 

Su taneleri harlar,

Harlanan ateşte 

Adam kendini arar.

Yalnızlık çığlıkları 

Sarar etrafını 

“Bul kendini! 

Bul kendini! 

Aynalar sokağında,

Bul kendini!”

Adam yarar çığlıkları.

Otuz kuş uçarken 

Mavi kızıl gökte 

Koşar aynalar sokağına.

Binlerce aynada,

Arar kendini,

Görür kendini,

Bulamaz kendini. 

Otuz kuşu görür gökte,

Kuşlar olur kanadı,

Erer yavaşça göğe.

Ve adamın çığlığı,

Yıkar Dünyaistan’ın

Putlarını!

“Aradım, kendimi buldum!”

Putlar olur paramparça 

Aynalar olur,

Paramparça...