Hep beklersin ya sen, sana bir şeyler yazmamı. Yazamadım artık. Hiç gibiyim artık senin hayatında biliyorum. Ve birkaç ay sonra benimle evlenmek istediğini söylüyorsun. Üstelik 25 gün sonra nişanımız var. Hiç benden ayrı kalamayan bir sen vardı, bugün yıllar sonra benden ayrı kalacaksın. Ben annemin evinde, sen ise bizim evimizde. Yarın ne hissedeceksin acaba? Beni özleyecek, beni bekleyecek misin akşam işten dönerken? Ya da çok özlemediğini anlayıp benden uzaklaşacak mısın? Bir insanla uğraşmak gerçekten zorken bir insanın yanında aynı zamanda metcezirler ile uğraşmak çok daha zormuş. Bunu öğrettin bana. Ben bu durumdan şikayet ederken bana böyle yaşamayı öğrettin.
