Yaşamak istiyordu
Hesapsızca
Ve
Düşüncesizce
Koşmak istiyordu
Sonuna kadar özgürce
Rüzgarla savrulmak
Güneşle mutlu olmak
İstiyordu
İstiyordu
İstiyordu
İstediği hiçbir şey olmuyordu
Ve
Sonunda
En son isteyeceği şey oldu
Kimsesiz sokaklarda kayboldu
Bir kamyon geldi, vurdu
Hesapsızca yaşamak isteyen adam
Hesapsızca kayboldu
Kimsesizdi
Kimsesiz sokaklar kadar sessizdi
Kendi kendine konuşur
Kendi kendine kahrolurdu
Bir kamyon geldi, vurdu
Öldü
Ve kimsesiz adam yaşamaktan kurtuldu
Kimse farkına dahi varmadı
Kimsesiz doğdu
Kimsesiz yaşadı
Mezarına bir gül bırakan dahi olmadı
Adı kimsesiz, ruhu boş bir köy kadar sessizdi...
Seval Subaşı
2020-08-13T12:58:06+03:00Bazı bölümleri klişe bulsam da genel olarak güzel bir şiirdi. Özellikle 've kimsesiz adam yaşamaktan kurtuldu' cümlesi beni etkiledi. Şiir bittikten sonra dönüp tekrar tekrar okudum o kısmı. Kaleminize sağlık.