Biz süngülerle savaşırdık doğru bildiklerimizi,
ben bunca yalanla boğuşan aciz bir insanım
Şüphesiz kaybolmuşken
geçmişi geleceği yok
şimdisi yok
-ken insanın
Ben gencim ama yetmiş yaşında bir insanım
Söylerdi öteki berikine köşebaşında bir kadın vurulmuş kime ne?
Ben ölmüştüm zamanın birinde
Telaşlı bir yalnızlık adı
Kimsesizler şehrinde
Adı sanı duyulmamış bir uluma
Çalınıverdi kulağıma bir an selaya çalan tonuyla
Tahtadan bir kutu, dört kollu
Her kolunda ayrı Ali Cengiz oyunu
İyi bilselerdi yayılırdı şanım
Yitirdim artık aldığım son soluğu
-Ben öldüm insanlık adım.
