Kirli Raflarım

Mutluluk, en sonunda hayatının tozlu raflarının yerini berraklığın almasıydı ama çok iyi biliriz ki bu sonsuz bir berraklık olmayacaktır. Hiçbir şey sonsuza uzanamaz. Acı var ya, o acı, hayatına öyle bir geldi ki rafların arasından sana ait olanları devirdi. Yerine ise umutsuzluklar koydu. Keşke diyorum! Raflarım benim kirli laflarım olsaydı, eskisi gibi tozlu olsalardı! Temizlerdik ve geçerdi.

Oysa şimdi geçecek mi?

Hissediyorum, daha kötüsü oluyor. Temizlesek bile geçmeyecek şeyler doldu içimize. Bizi lime lime etmesini iyi biliyor. Peki söyleyin bana...

Nasıl geçecek bu olanlar?

Bütün bu olanların yükünü umutlarımın sırtına bindirdim. Diyorum ki taşıyabildiğin kadar taşı. Geriye bırakırsan da üzülme. Hayat dediğin bundan daha fazlası da değildir zaten...