Ben senin de söylediğin gibi alışmış bir kızım. İstemediğim ellerin vücudumda gezmesine, dudaklarımı öpmesine, ellerimi tutmasına ve daha birçok şeye alışmış biriyim. Sevgi nedir bilmem, aşk desen anlamam bir türlü. Güzel iletişim kuramam, kendimi ifade edemem, bu konuda da haklıydın sen çoğu zaman olduğu gibi. Kimseyle doğru düzgün iletişim kurmayı bilmezken sevilmeyi beklememem gerekirdi. Kimse beni saf duygularla sevmeyecek, göğüslerimden önce bakmayacaklar gözlerime. Acıtıyor mu? Fazlasıyla acıtıyor. Ama ne yapalım artık, kader deyip geçeceğim buna da. Her babasıyla ilişkisi güzel olan bir kız gördüğümde, sevgilisi tarafından tertemiz sevilen birini gördüğümde söveceğim tekrardan yaşadıklarıma. Neden ben değilim diye düşünürüm saatlerce. Bir cevap bulamam tabii, yine anneme kızarım. Başka bir şey gelmez zaten elimden.
