Saçlarım hiçbir zaman kirpi
Gibi dik olmadı
Popüler oğlanların arasında olamamamı
Saçımın doğuştan aşağı seviyesine bağladım
Tüm okul sıraya geçip
Ant okuduğumuzda ben kısa
Boyumdan ötürü önde, popüler
Oğlanlardan uzakta, dışlanırdım
Onlar taşla futbol oynarken
Ben kızlarla ip atlardım çünkü
Futbolcular kaba ve zorbaydı
Benimle dalga geçerlerdi
En kirpi saçlı olan sınıfta arkama
Oturur, bileğimdeki lastikle bana
Vururdu, içimdeki potansiyeli göstermeye
Çalıştığımda, ağzımda çorabı bulurdum
Zorba çocuklar beni sıra altlarına
Kadar kovalarlardı
Koş koş koş koş koş
Kaç kaç kaç kaç kaç
Arkadaşları olmak istediğim günleri
Hatırlıyorum, asla uyum sağlayamazdım
Onlar kirpiydi bir kere, savunma
Mekanizmaları başkalarına zarar vermek
Ben ise daha uysal, su gibiydim
Önüme ne kadar çok set
Çekseler de akmaya devam
Ettim ben, çünkü aşmam gereken dağlar vardı
Ne olursa olsun, akmaya devam
Ettim.
Kabadayısı, zorbası
Geldi de geldi ama aşmam
Gereken dağlar vardı benim
Şimdi hepsinden uzakta bir nehir
Oldum, etrafı dağlarla sarılı
Gizli bir nehirim ben, bereket ve zenginlik
Kaynağıyım, kirpilerden uzakta, kirpilerden uzakta, kirpilerden uzakta.
Jean Valjean
2020-10-03T17:56:40+03:00Dizelerin başladığı ve bittiği noktalarda anlamsal ve akıcılık açısından biraz problem var gibi. Ama duyguyu ve ifade biçimini beğendim. Güzel bir şiir. Emeğinize sağlık.