Bu sıralar dinmeyen yangın yeri yüreğim
Virane olmuş yollarda kaldı bedenim.
Her yara aldığımda şu insanoğlundan
Evime dönmenin binbir türlü yolunu arar olmak meşguliyeti kapladı çehremi.
İnsanın kabuğunda iyileşmesi ne büyük lütuf!
Ne büyük lütuf kalabalığı delen yalnızlığa sahip olmak.
Bunu son derece büyük bir telaşla,
Sahiplenmeliyiz.
Kirli bir lanet olsa gerek,
Üstelik Galata’nın tepesi koptu
Bir benden yara almamıştı.
Ne gülünç.
Kelimelerim birbirini iterek dizelere sığmaya çalışıyor.
Anlatacaklarım mı bitti?
Yoksa anlatmaya meçhul bir durum mu bu?
Seslenişimi şimdi daha kısık duyuyorum.
Ben kısıldım yerkürede.
Ben,
Kısıldım,
Yerkürede.
