Ji bo bîranîna Hêlîn Bolek

(Hêlîn Bolek anısına)



Aynı daldaydık, gayrı düştük.

Hiç ayrı düşmedik

Ama beni de unutmasınlar.

Aramızda yüzyıllık, köhne bir şehir.

İnsan kurtçukları ise kaygısızca gülüyor.

Alacakaranlıksa yüz milyon yıldır uzakta şimdi…

Sol kasığımdan vurdular.

Bırak gülsünler kendilerine boyun eğemediklerim.

Bin kıvılcım düşer önce,

Büyür yavaş yavaş.

Olmasın hiç,

Baş koyup da kendilerine baş verdiklerin.

Son istasyonun iki rayı gibi

beni, bizden ayrı koyan,

Boynumu üzgün bir çiçek gibi kıranlardan

ceremelerine dizemeden,

Konuşamadım ben daha.

İnandıramaz kimse beni

Kapağı dürülen sayfalarda,

Bir ömür boyu kalacağına.

İnandıramaz kimse beni

Beynimin her yerinde donan

bir gülüşünün olduğuna.

Sığınak olsun

bu yeni yetmenin altının çizileceği dizeler sana.

Dolabımdan kekik ve nane

kokularını çıkardım.

Armutlu kaldırımlarına kuru güller serptim.

Şimdi gece,

Şimdi soluğumu verdim içime.

Ve

içimde o kadar çoğulsun ki.

Böyle irkilmezdim

Eğer bir gün şu dünyayı kucaklarsam…

Hoşça kal.