alt geçit sakinleri,
vurdumduymaz asfalt izleri
ellerim cebimdeyken hızla geçip giden
ve zorla duyduğum ısrarlı korna sesleri,
tam da evine bakıyordu e5'in o saçma sapan resmi.
ne hissedebilirdin ki?
yollarda karmaşa, camından bakıldığında
ki aklıma seni getirdiğinde
hafızam iyidir diyorum eşe dosta
övünür şekilde,
sonra hatırlanınca adın
içimde çocuk ölür bir nebze.
unutulmuş şehirler, unutulmuş isimler
kaynamamış kırık kalpler, sanrısı sadece gece kirpiklerime düşen yalandan süslü sözler,
ilk defa ışığı açtım, ilk defa erken uyudum.
bana bu olanlar
seni ne ilgilendirirdi ki?
sessiz, sedasız bir o kadar sakin
sitemim elbette üç gram da olsa uykumdan çalan bir serüvenin
ve ihtimali yüzde bilmem kaç ki
gireni çıkanı hep bana der durur bu kalbim.
yalandan, yalanı anmadan, yalansız kalmadan.
kolyeni bilerek kırmadım
haklısın
belki hiç utanmadım.
ifadesiz uyuyorum, kafamda sol anahtarı
açmaz şimdi bu kalpsiz kapıyı.
acılar, arınırlar.
sen sandın öyle
ama aşk bitmez, bitirirler.
