Hayatı uzun süredir kirli boş bir tuval gibi görüyorum
Gökkuşakları beni heyecanlandırmıyor,
renk cetvelleri, şarlatanların ellerinde...
Güneş dayatmacı bir sıcaklık
rüzgarlar hisleri fısıldamıyor
Uzun süredir rüyaları önemsemiyorum
Hayaller bu dünyada çalışmıyor
Sadece Materyal kurgular gerçekleşiyor
Pratikte duygular kayıp...
Çarkları çizmeyi öğrendim
Cıvataları sıkmayı, duvarları boyamayı
İnsanları anlamayı bile..
Ancak Evrene karanlığın hükmettiği
Gerçeğini göz ardı edemedim...
koptum
