biz aslında herkes kadardık
herkes kadar yalnız
çünkü herkes biraz yalnızdır
birimiz hasta oldu mu hepimiz hastaydık
ikişer üçer girerdik o daracık mezarlara
aynı duaları mırıldanırdık
dünya denen şu ıssız kabristanda
kimi zaman da
uğursuz bir kapı çarpardı uzaklarda
kendi gölgesinden bile korkardı insan
tek başına olunca
oysa eskiden kalabalıktık
bir bayram sabahıydı terli avuçlarımız
seviştikçe çoğalırdık
şimdi kimimiz öldü kimimiz ölmekte
kimimiz sonsuz uykusunda o hasret dağının
bir sevda yaşandıysa da eğer
bunu biz yaşamadık
aslında biz de herkes kadardık
herkes kadar yalnız
aynı sevdayı tenhalaştırırdı bakışlarımız
aynı utanç kıstırırdı hepimizi köşe başlarında
ama yine de bir zamanlar
sevgilim korkma demişti biri
biz namuslu yaşadık
