Bir yanım geçmiş travmaların izlerini saklıyor, bir yanımsa dört nala gelecek güzel günlere koşmak istiyor. Bir sene boyunca bana temkinli adımlar atmamı söyleyen iç sesim "Koş!" diyor. "Koş, yetiş hayatına... Yakala bir ucundan. Hayat beklemez! Güneş batar ve kuşlar uçmaya hep devam eder... Koş!"

Kırıldın, üzüldün, dağıldın ama kalktın ayağa. Kimsenin dağılan parçalarını kafasına göre birleştirmesine izin vermedin. Kendi hikayenin kahramanı yine kendin oldun. Bir prens gelip seni kurtarsın diye beklemedin. Sen kendi hayatının Ankası oldun.

Şimdi istediğin yerdesin... Çevrende huzurunu bozacak, seni tekrar dağıtacak insanlar yok. Böyleleri elbette çıkacak karşına ama sen artık çok güçlüsün. Daha önce deneyimlediğin için bunları, onlar sana zarar veremeyecek; sen onlara izin vermediğin sürece...

Gurur duy kızım! Boyun eğmediğin, hayat senaryonu insanların yazmasına izin vermediğin ve hala hayatta kaldığın için gurur duy kendinle.

Koş! Umutlu günlere...