kovadayım,
yüzgeçlerimi açtığım kadar dünyam.
ileri mi, geri mi bilmem
sadece yüzüyorum.
içimdeki deniz sadece bir fikir mi,
bir anı mı,
balıkçının vaadi mi bilmem.
suyum hep aynı renk
gün de doğsa, gece de olsa.
kovadayım,
derine inemem, ah bir insem
belki boğulurum insem.
keşke insem de boğulsam
en azından bir boğulmam olurdu.
bütünüyle benim ve bana ait.
savuştururum aklımdan derinleri, denizleri, başka kovaları.
çünkü kovadayım.
sahi, ne zamandır buradayım?
ve ne zaman son bulacak?
