Yalancılar!
Kim onlara arka çıkar?
Bu dünyada yapayalnızlar
Bir gün gelecek ölüm onları
Yutmak isteyecek
İnsan evladının kaderi
İnsan evladının sonu
Bilir ki dünyada kalıcı değil
Tüm şeyleri ne için yapar?
Korkusundan
Artık onu sevebilecek bir şeyi yoktur
Annesi bile sevmez onu
Hayatta kalmak için nedendir çocuk
Cahilce ve türün devamı uydurukça
Tür zaten devam etti
Sen orada olmasan da
Herkesin bastırmaya çalıştığı şeydir
Korku!
Korkular birer tırmık gibi
Ardından iten düşman
Kurban edileceksin sen de
Diğerlerinin başına ne geldiyse
Bundan kaçışın düşünülemez
Oyala dur kendini
Mağaraya resimler
Kağıda kelimeler diz
Fakat o kadar yakından baktıkların
Sana unutturduğu çok şey de var
Unutulan çok şeylerden kurtulsan ne iyi
Onlar durmazlar
Keşke bir çanak antene benzemese
Durmazlar!
Gelirler bir yerden
Bir şeyler düzgün gidiyor sanarken
Ardındadır gölge
Hep vardı ve var olacak
Oyala kendini küçük fare
Isını algılıyor yılan
Yılan ki kapkara
Yemişinin peşinde olsa
Bırakır kaçarsın fakat
Senin peşinde
Yılanı öldürsen bile
Başka bir yılan mutlaka
Karşına çıkacak
Her şeyine karıştılar
Sen kimsin bilmez haldesin
Her şeyin hakkında yorumladılar
Sana bir şey kalmadı
Onların dillerinden
Kendini göremedin artık
Var iken hayatta
Kendin için
Fakat değilsin
Onların ağzında eridin
Eridin gittin
Hiç olmadın ve görünmezsin
Kimsin sen?
Çok konuştular
Çok söz işledi zihnine
Küçük fare her daim
İri yemiş peşinde
Dinle, duy ve işit
Aslında hibrit bir biçimde
İğnelerini batırırlar
Sözlerini incele ve
Seni ne kadar zayıf gördüklerini
Anla, anla ki küçük fare
Yer yarıklarının içine
Giremezsin artık
Savundun mu bittin
Bin bir türlü fenalık kapında
Ne korkundan ne de duygundan
Seni anlamazlar
İstedikleri şey var olman değil
Acı için yok olman
Acı bazılarını besler
Bazıları için acı yemektir
Kurulu düzen dedikleri
İşte bu son öğünü çiğnemektir
Küçük fare ilk dünyaya gelen
Sen değilsin ve
Son gidecek olan
Sen değilsin
Yitirdiklerin birer safra değil
Bir can değil
Bir kanat değil ve
Bir de harp değil
Bir söngü bu
Bir döngü.
