O günden bugüne çok zaman geçti. Hatta hiç büyümemiş, nefes almamış gibiydik. Hayatın ellerinden bağlayıp gökyüzüne uçmasını diledik. Yıldızlar belki daha önce kaymıştı ya da mumlara tüm nefesimizi toplayıp üflemek istemiştik.
Tabii ki koşarken adım atmak bir özgürlüktü. Rüzgarı hissetmek biraz mahkumiyeti unutturmalıydı, belki de gülerken anımsardık bir zamanları bu zamanlarda hatırlayacağımızı. Susup her saniyeyi dillendirecek bir ödül verirdi varlığımız bölünmüş her dilime.
Varım ya da yokum. Yaşıyorum ya da ölüyüm. Mutlu ya da mutsuz, umutlu ya da umutsuzum. Hangi ismi niteleyecekse bu savruk sıfatlar bir an önce cümlelerin içinden bir anlam bulmalı, ardındaki işaretlere göz kırpmalıydı.
Salıncak sallanıyor ve kaydıraktan kayıyoruz. Ne olursa olsun içimdeki bir his duyduğu tınıları kalbime sarılarak özümsüyor. Unutmadığım şeyler gözümü doldurma raddesini çoktan aştı. Dünyayı birden çok görmek önünü görememekten daha kötü olmamalıydı.
Her şey kayboldu ve bir anda yoluma girdim. Güneş çoğu zaman kavurucu bir susuzluk hissiyle baş başa bırakıyor beni. Ağzımda kuru bir tat var. Nefeslenince soluğumu kesiyor. Hatta birçok el birliği içinde susup dinliyorum zamanı.
Şimdi her şeyi yorganın altına alıp uyuma vakti. Karmakarışıklaşan şeyleri film şeridi halinde izlemek, baş dönmesiyle seyreden bayılma mı bu? Kuşku her parayı doğurdu. Biz hamile mi olduk?
Tekrarı geçmişe kalmış bir örüntüden ders çıkarmaya çalışmak. Başı okşanmak üzere adımlanan bir yol olmalı. Evet, gerçekten bir yol olmalı.
Evrenin birleştiği kümeler sessiz kalır belki. Ya da bilirsin ki ihtimallerin dayandığı her belki kim bilir gerçeğiyle yüz yüzedir. Avuçlarımla yanaklarını okşamak için var olmaktan fazlası mı olmalı? Gözlerini gülerken seyretmek kainatın neresinde gizli? Saçlarını hissetmek tekrar ve bir yerlerde can bulan kokunu içime çekmek.
Hiçbiri yoklar olmaları da maalesef mühim değil. Genellemeler, kurallar ve çok daha fazlaları bu tümdengelime dayanmış durumda. Basamak basamak çıkılmış adımların artık bir yanı duvara dayanmış olmalı. Artıklaşan her saniye içimize bir belki soru işaretini bırakıyor. Ünleme dönüşene kadar var olmaya devam etmek üzere.
