Konuşacak ve düşünecek kimsesi olmayan,
O sessiz gece vakti kurmaya başladı. Saatine bakmadı.
Bir önemi de yoktu zaten.
Algısını çoktan yitirmişti.
Penceresinden sızan ışığa baktı.
Ölesiye rahatsız olmuştu.
Işıkları ve insanları sevmezdi.
Suçu önce kendisinde aradı.
Herkes memnunsa aynaya bakmak gerektiğini düşünürdü.
Yanıldığı da söylenemezdi.
Neye sahip olduğunu düşündü.
Birkaç önemsiz fikir, çelimsiz bir vücut ve okuduğu kitaplar dışında,
Hiçbir şeye sahip değildi.
Tam şu an ölse,
Silinip giderdi.
Zaten öyle olması gerekirdi.
Nelerden keyif aldığını düşündü.
Bir şey bulamadı.
Yaptığı her şeyin içindeki muazzam boşluğu doldurmak için yaptığını,
Erken yaşta fark etmişti.
Neye inandığını düşündü.
Bir şey bulamadı.
İnançlılardan nefret eder,
Hepsinden üstün olduğunu düşünürdü.
Ama kayıp olan hep oydu.
Farkındaydı.
Dostlarını düşündü.
Bir şey bulamadı.
Arkadaşlıkları ortak noktalardan,
Zaman geçirmek için imzalanan
geçici sözleşmelerden öteye görmezdi.
Aksini düşündürecek bir deneyim de yaşamamıştı zaten.
Aşklarını düşündü.
Bir şey bulamadı.
Aşk fikrini akla getirenin,
Mastürbasyon eksikliği olduğunu düşünüyordu.
O hep kendiyle sevişirdi.
Sevişecek kimsesi de hiç olmadı zaten.
Uyumaya karar verdi.
Gözlerini yumdu.
